Afgelopen november en december heb ik samen met mijn neef een reis gemaakt naar onze geboortelanden, respectievelijk Thailand en Sri Lanka. In dat laatste land, mijn geboorteland, hebben wij een week mee mogen draaien op een dovenschool. Deze dovenschool is opgericht door een Nederlandse vrouw. (Voor meer info verwijs ik u graag door naar: http://www.schoolforthedeaf.lk/)  Tijdens ons bezoek werden de leerlingen uitgenodigd om mee te doen aan de dag voor gehandicapten. Verschillende scholen voor gehandicapte kinderen verzorgden samen een programma en wij hadden de eer om dit te mogen mee maken. Na afloop sprak Merrill J. Fernando met betraande ogen een dankwoord. Velen zal de naam niks zeggen, maar deze meneer brengt ons bij de titel van deze column. Mister Fernando, zoals de mensen hem noemen, staat namelijk aan het hoofd van de wereldberoemde theeleverancier. 

Mister Fernando hield een speech over het verbeteren van de wereld Volgens hem doen veel mensen dat door geld te geven aan goede doelen.. Onze agenda’s staan zo vol dat het helpen van onze naasten er simpelweg niet meer bij kan. Daarom geven we geld aan goede doelen. Wat er met dat geld gebeurd, geen idee. Maar u heeft uw plicht gedaan. Toch? Dit is trouwens geen column die het geven van geld aan goede doelen veroordeeld, verre van dat. Het is natuurlijk nooit verkeerd om te geven aan mensen die het minder hebben. Een groot gedeelte van de winst van het bedrijf Dilmah wordt geïnvesteerd in projecten voor het welzijn van de Sri Lankese bevolking. Zoals het verbeteren van scholen en ziekenhuizen en de ondersteuning van minder bedeelde vrouwen, weeskinderen en gehandicapten. Dus geld geven, ook al is het om uw schuldgevoel af te kopen, kan geen kwaad. 

U voelt het al, er zit een ’maar’ aan dit verhaal. Volgens mister Fernando gaat het er om bij het verbeteren van de wereld dat we in het klein denken. De wereld moet niet altijd verbeterd worden in Afrika of waar ook maar. Soms moet de wereld verbeterd worden in uw eigen omgeving. Zorg voor u zelf, voor uw familie en voor uw omgeving. En zorgen staat niet alleen voor geld en goed. Zorgen betekend in deze voornamelijk het geven van liefde en aandacht. 

Maar nu terug van het zonnige Sri Lanka naar de regenachtige werkelijkheid in Dantumadiel. Want zoals u zich misschien nog altijd afvraagt: ’wat doet deze column op de website van de CU Dantumadiel?’ Lang heb ik getwijfeld toen mij werd gevraagd om actief lid te worden van de CU Dantumadiel. Wat voegt een jongen van begin twintig toe aan de lokale politiek, vroeg ik mijzelf af. Maar de speech van mister Fernando heeft mij geïnspireerd om dit verhaal toe te passen in onze mooie gemeente. En wat valt er na de verkiezingen veel te doen met deze woorden. 

Dus u in uw straatje, ik in de mijne. U zorgt voor uw oude buurvrouw die af en toe wel wat hulp bij het huishouden kan gebruiken, maar dat eigenlijk niet durft te vragen en ik zorg voor mijn lichamelijk beperkte buurjongen die zelf de boodschappen moeilijk in huis krijgt. En misschien heeft uw vrouw dan eens tijd om die oude meneer op de hoek van de straat op te zoeken die eigenlijk niks nodig heeft behalve een praatje want hij is zo alleen sinds zijn vrouw niet meer leeft.

Terug naar aandacht en liefde voor elkaar. Terug naar ontmoeting en gesprek. Onder het genot van een bakje thee. En dat hoeft niet per se Dilmah thee te zijn.